zondag 26 februari 2012

Zambia

Ons eerste doel in Zambia was het zien van de Victoriafalls. In de stad Livingstone hebben we een prima backpackershostel gevonden, en na een nachtje slapen waren we klaar om deze gigantische waterval te gaan bekijken. ’s Ochtends hadden we van een andere gast in de backpackers de tip gekregen om te gaan ontbijten op ‘Livingstone Island,’een eilandje bovenop het randje van de waterval, helemaal door het water omgeven. Dit zou de mooiste manier zijn om de waterval van dichtbij te zien. Goed, deze tip ter harte genomen hebben we een plekje gereserveerd en zijn we naar het hotel gereden vanwaar de boot zou vertrekken. Nét zo’n mooi hotel, (5 sterren!!) waar we met onze wat luidruchtige automobiel op onze slippers (en Ide in zwembroek) aankomen. De zebra’s die stonden te grazen in de tuin zijn keken ook even op. Dat ze dit soort gasten niet elke dag zien, kon ook de giraffe beamen.

We hebben even gewacht op de veranda van het hotel en daar kwam ons vervoer aangevaren. Een klein speedbootje kwam ons, en nog 1 andere gast, ophalen. Ide durfde de vraag nog te stellen ‘Wat gebeurd er als de motor het niet meer doet?’ Als antwoord werd er even op de peddels gewezen, die onder onze voeten lagen. Hmm, veilig idee…

We zijn binnen 3 minuten naar het eiland gebracht (want we hadden de stroom natuurlijk met ons mee) en werden ontvangen met een welkomscoctail. We moesten onze slippers uitdoen en mochten achter onze gids aanlopen. Deze man vertelde ons (overigens in record-tempo, maar nog altijd beter dan de gids bij de big-hole in kimberly die na elke zin zei “you can take a picture if you like”) het eea over de watervallen en het eilandje en bracht ons ondertussen naar de plek waar het water naar beneden donderde. Om echt op het randje te staan en de waterval te zien vallen was echt onwijs mooi. Daarna was het tijd om even te plonsen in een stukje van de waterval genaamd de jacuzzi. Dit was vlak op het randje en je moest je wel een beetje vasthouden aan de rots eromheen maar dan ging het prima. Voor Ide was dit niet zo’n probleem en Sabine mocht gelukkig Ide’s handje vasthouden. Als afsluiter hadden we op het eiland een luxe ontbijt waarna we zonder problemen terug zijn gevaren (deze tekst getuigd hier van) en we de falls vanaf de brug tussen Zambia en Zimbabwe hebben bekeken. Hier hebben we niet gebungyjumpt want de laatste keer dat iemand dat deed knapte het koord. Check maar op youtube voor de geintresseerden. Het national park vlak naast de falls was ook erg spectaculair, zelden een plek gevonden waar je zo doorweekt kan worden in zulke korte tijd.

Ons volgende doel was het South-Llwanga national park. De weg hierna toe liep over een erg slechte zandweg. We dachten nog even 100km te kunnen afsnijden door een andere zandweg te pakken, maar verdwaalden, vonden een snelstromende rivier op ons pad en hebben gekampeerd bij wat mensen die écht zo in Afrika wonen als je het voorsteld. Rieten hutjes inderdaad. Ide vroeg nog even waar is de WC? “Zoek maar een mooi plekje in de bosjes”. Sabine introduceerde Hotdogs en chips, beiden vielen goed in de smaak want op de vraag wat eten jullie zoal was de respons, nou: “ ’smorgens eten we nshima, ‘s middags eten we nshima en ‘s avonds eten we nshima, eigenlijk eten we altijd nshima.” Die morgen hebben we hun onze badminton set gegeven en gefrisbeed. Verder de familie wat van onze kleren uitgedeeld en afscheid genomen.

We zijn terug gereden naar de hoofdweg en daarna de ‘bone-shaking’ road genomen van Chipata naar Mfue, het national park. 4,5u hebben we over de 130km gedaan. Mfue is waarschijnlijk vernoemd naar de eerste woorden die iemand eens uitsprak naar het arriveren in dit oord, mefuheeee, wat een takke-weg!

Op de camping wat afgepingeld van de prijs van de tours en verblijf. De volgende ochtend zitten we rustig te ontbijten als de kok aan komt rennen om te vertellen dat er een kudde van 20 olifanten door de camping heen loopt. Olifanten, zo blijkt zijn prima op stang te jagen door met je t-shirt heen en weer te wapperen wat een van de werknemers deed en tot grote vreugde leidde bij de rest van de wegsprintende werknemers én Ide. Sabine had al eerder een veilig heenkomen gezocht. De ritten in het park waren erg mooi, maar door de regentijd was alles erg groen en hebben we niet super veel wild kunnen spotten. Het regende in de dagen dat we in Mfue waren behoorlijk waardoor de slechte weg veranderde in een modder glijbaan. Op de terugweg kwamen we twee keer vast te zitten in de modder. Sabine heeft de tweede keer met een stel welwillende Zambianen de auto losgeduwd en toen Ide gas gaf, werd ze eerst helemaal zwart (net als de Zambianen) en kwam vervolgens de auto los waardoor alle Zambianen stopten met duwen. However, het slippertje van Sabine stak nog stevig in de modder waardoor een mooie duik niet te voorkomen viel. Hilariteit alom (onder de Zambianen en Ide). Een dag later zijn we de grens aardig soepel overgestoken en waren we in Malawi.

4 opmerkingen:

  1. Haha heerlijk om jullie verhalen te lezen en ik heb echt hard op moeten lachen :D
    Ik kijk er naar uit om jullie verhalen te horen en foto's te bekijken, maar eerst...
    Geniet van jullie resterende tijd daar!!!
    Enjoy :D Liefs Myrthe

    BeantwoordenVerwijderen
  2. WOEHOE!!! Ik geniet met jullie mee :-) Wat een mooie verhalen en dat kamperen bij die fam in de rimboe lijkt me super! Het echte Afrika... en dan die olifanten ...haha Geniet van de komende tijd!
    Liefs en knuffel,
    Ing
    (en dan idd snel afspreken en foto's bekijken samen met Myrthe! ;-))

    BeantwoordenVerwijderen
  3. hihi, een tijdje niet meer gelezen, dus nu maar een heleboel verhalen gelezen. Ontzettend leuk hoe jullie alles beschrijven en ondergaan. Genieten hier vanaf de bank :)
    Geniet samen verder van jullie avontuur, en laat ons maar snel weer mee-genieten ;)
    Groetjes, Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hej Ide en Sabine!
    Wat een avonturen beleven jullie zeg!!
    Geweldig!! Geniet er nog even van :)
    Liefs Inge

    BeantwoordenVerwijderen