Terug in Zuid-Afrika...

.. worden we bij de grens begroet door dit bord. De grensovergang verloopt heel erg makkelijk, we merken dat we er inmiddels ook steeds meer handigheid in krijgen. Over de grens verwennen we de auto met een nieuw luchtfilter en onszelf met lekker eten, lekkere koffie (Mugg and Beans is favoriet) en een schone WC.

De eerste dag dat we het Kruger-park inrijden struikelen we over de leeuwen en luipaarden en deze laatste maakt de ‘big-five’ compleet. (Dit zijn de 5 meest gevaarlijke dieren die je kunt spotten: de olifant, buffel, neushoorn, leeuw en het luipaard.) We rijden een paar dagen door het gigantische park met een oppervlak als dat van Nederland heen maar zo spectaculair als op de eerste dag wordt het niet meer. Op een goed moment staan we vlak naast een neushoorn terwijl er een andere auto aan komt rijden, “Look, a rhino” zeggen we tegen deze man. Het antwoord luidt: “Nice car men!” waarschijnlijk heeft ie de rhino niet eens zien staan!

We doen een bushwalk, waarbij je met twee gewapende rangers dwars door de bush heenstruint op zoek naar wilde dieren. Tijdens deze wandeling zien we (slapende) neushoorns, nijlpaarden, bokjes, zebra’s, gieren en struisvogels. Vooral de eerste soort werkt bij Sabine nogal op de zenuwen, stel dat ie nou eens wakker wordt doordat die duitser in de groep zo hard met z’n snoeppapiertjes loopt te knisperen? Ook zien we een gestroopte neushoorn (maar dan zonder hoorn, heet het dan een neus?) van een afstand. Maar serieus: stropen is hier een groot probleem en alleen al dit jaar zijn er 70 gestroopte neushoorns gevonden in Kruger. De populatie rent achteruit wat verschrikkelijk zonde is. De stropers verkopen de hoorns voor groot geld maar lopen ook het risico ‘s nachts in het park betrapt te worden door de rangers. Deze waarschuwen 1 keer, stoppen de stropers niet, dan wordt er zonder pardon geschoten, en dan niet om ze alleen maar te verwonden..

We vieren ons half jaar getrouwd zijn in het Krugerpark. Op diezelfde dag besluit Baie, terwijl Ide net zegt: “ik ga een beetje gas geven hier” dat het wel even mooi is geweest en schiet uit de versnelling om vervolgens niet meer voor- of achteruit te gaan. Daar staan we dan, midden in het park waar de big five ongestoord rondstruint. Onze enige optie was om de wegsleepservice bellen, maar helaas hadden we net op die plaats geen telefoonbereik, TIA. Gelukkig stopt er een bus waarin Ide snel overstapt om even een stukje terug te rijden naar en plek waar onze telefoon wel bereik had. Daar heeft Ide de wegsleepdienst kunnen bellen, terwijl Sabine de wacht hield in Baie. Het gras in Kruger is in deze tijd van het jaar behoorlijk hoog maar als we samen met Baie bovenop de aanhanger zitten is dit probleem een stuk minder. We weten een sleepje te regelen het park uit en komen ‘s avonds laat aan in een erg relaxed backpackers hostel waar we kamperen.

De dag erna dubben we even of we de auto nu al met het koppelings-probleem verkopen of dat we het repareren en doorrijden, maar beiden voelen we er niets voor om Potch (waar we de trip begonnen) niet in Baie te bereiken. Het is erg raar om te merken hoe gek je op je auto kan worden als je er zolang mee rondtrekt. We willen doorgaan en de trip afmaken en brengen de auto weg voor reparatie. In de dagen die volgen worden we goede vrienden met het eigenaars-echtpaar van het hostel. Ze koken prima maaltijden voor ons en verzinnen allerlei manier om ons te entertainen. Zo doen we een natuurwandeling waar we wat meer leren over de fauna in het gebied en nemen ze ons mee op een twee daagse trip door kruger. De locals weten precies interessante plekjes aan te wijzen en de eerste dag zien we dan ook direct nog maar een keer de big five. We hebben afrikaanse lunches met ze (lees: zeer uitgebreide omelets midden in het park bakken), drinken al vanaf ’s morgens vroeg –stiekem- bier met ze in hun auto, zien een mega-uil, leren braai-broodjes te maken en hebben erg veel lol met ze. Als we het park uitkomen is de auto net klaar en zijn we eindelijk weer mobiel. Aan het eind van het verblijf bij de backpackers zeggen ze tegen ons: “Some guests are just guests, other guests become friends, you guys have become friends!” Zo voelen wij het ook zeker, dus als je nog eens in Hazyview bent, doe dan de Jay en Ellen van Hazyview adventure backpackers de groeten van ons!

De dagen erna trekken we langzaam zonder problemen richting Potch waar we de 22^e aankomen en door Nico met bier worden onthaald. We proberen de auto te verkopen waar we 18.500KM door Afrika mee hebben gereden, terwijl we bij JJ en Esther van his-people kunnen logeren.